آقای مکس هارو ویتس عزیز اسم من مری دیزی دینکله، هشت سال و سه ماه و نه روزمه. رنگ مورد علاقه ام قهوه ایه و نوشیدنی مورد علاقه ام هم شیر موزه البته به همراه کاکائو. یه خروس دارم اسمش کاکولیه، ایناهاش این شکلیه! راستی تو شهر شما به بچه ها نوشابه میدن؟ بچه هاشونو چقد دوست دارن؟ تو اینجا مامان بابای من، منو زیاد دوست ندارن. راستی اینم یه نقاشی از خودم. مو اش رو خوب نمیتونم بکشم ولی دندون رو خوب بلدم. اگه جواب نامه امو بدی و دوستم بشی خیلی خوشحال میشم! قربون شما مری دیزی دینکل. امیدوارم از شکلاتی که برات میفرستم خوشت بیاد.
----------------------------
مری دیزل دینکله عزیز به خاطر نامه ای که فرستادی ممنون. نامه ات رو ساعت نه و هفده دقیقه شب بعد از کلاس اصلاح الگوی تغذیه ام باز کردم و خوندم. من دارم سعی میکنم وزنم رو کم کنم چون روان شناسم دکتر برنارد هازل هاف میگه که عقل سالم در بدن سالمه. اون میگه عقل من زیاد سالم نیست.
نقاشی که از خودت کشیدی خیلی جالبه. من تاحالا با هیچ دختر بچه ای به سن تو برخورد نداشتم. اول از همه به سوالت جواب میدم. متاسفانه تو شهر منم مردم زیاد بچه ها رو دوست ندارن و زیاد براشون ارزش قائل نیستن. یه روز از مامانم پرسیدم مامان کیا بیشتر از همه بچه هاشون رو دوست دارن؟ مامانم گفت اول از همه بابابزرگا، دومیشم راحبه ها، و سومی هم زنای معمولی! خلاصه اینجا هم مثه اونجا زیاد به علایق بچه هاشون اهمیتی نمیدن.
من تو خونه با یه ماهی، چند تا حلزون که اسم دانشمندای معروف رو روشون گذاشتم و یه طوطی به اسم آقای بیسکوئیت و بالاخره یه گربه به اسم بد دهن زندگی می کنم. اسم بد دهنه چون دهنش به طرز فجیعی بو میده! بعد از اینکه چند تا بچه با تیرکمون یه چشمش رو در آوردن دنبال من راه افتاد اومد. وقتی بچه بودم پدرم من و مادرم رو تو یه مزرعه ول کرد و رفت. وقتی شش سالم شد مادرم با اسلحه عموم خودش رو کشت. راستی ساندویچ شکلات دوست داری؟ اینو خودم اختراع کردم و میتونم برات بفرستم.
وقتی بچه تر بودم یه دوست نامرئی برای خودم ساختم به اسم آقای راویولی. روانشناسم میگه دیگه باهاش نگردم. برای همینم یه گوشه میشینه و فقط کتاب میخونه. هفته پیش صدو بیست و هشت تا ته سیگار جمع کردم. مردم تو این شهر همش آشغال تولید میکنن. من نمیفهمم چرا شهر ما خانه ما سرشون نمیشه؟! ته سیگار چیز بدیه.
من چهل و چهار سالمه و هشت تا گرم کن ورزشی دارم. همشون هم یه رنگ و یه اندازن. وزنم حدود صدو سی کیلوئه، قدم هم اندازه یه درخت صدوهشتاد سانتیه. از شرکت کردن تو قرعه کشی لذت میبرم و الان نه ساله که فقط یه شماره رو انتخاب میکنم. شمارش اینه: سه، پنچ، شش، نه، یازده و دوازده.
در طول زندگیم شغل های مختلفی داشتم. اولین کارم بلیط فروشی توی مترو بود. شغل دومم توی یه تولیدی کوچیک بود که رشته خمیر درست میکرد. من توی خونواده ی فرهنگی متولد شدم و زیاد کتاب خوندم. ولی بعد از خوندن یه عالمه کتاب فهمیدم که کتاب خوندن زیاد باعث میشه آدم چیزایی رو بفهمه که نباید بفهمه! مردم دوست دارن زیاد کتاب بخونن تا پز بدن و بگن مثلا کرما میرن بهشت یا جهنم! یا چرا پیرزن ها موهاشون سفیده! یا مثلا اول تخم مرغ بوده یا مرغ؟! من همیشه کلاه میذارم سرم آخه عادت کردم. چون از بچگی این کار رو میکردم.
شغل سومم توی یه کارخونه بود که برای شرکت ها و محصولاتشون آرم درست میکرد. من رو دستگاه آرم زنی بشقاب پرنده کار میکردم. از همونا که مردم تو پارکا به هم پرت میکنن. شغل چهارمم توی هیئت منصفه دادگاه بود. پول زیادی بهم نمیدادن ولی اونجا میتونستم کیک و قهوه ی مفتی بخورم. هیئت منصفه از آدمای منصف جامعه ان که توی عمرشون کسی رو نکشتن. سر یکی از دادگاه ها منو تو لیست هیئت گذاشتن. دادگاه یه مرد بود که تمام دوستاشو تو جشن تولدش کشته بود. اونا منو گذاشتن کنار چون فهمیدن سابقه بیماری روانی دارم.
تاحالا توی خیابون آشغال ریختی؟ شغل پنجمم رفتگری بود. باید آشغالای توی خیابون رو جمع میکردم و نبایدم با کسی صحبت میکردم. بعضی وقتای ادای رباتای فوق پیشرفته رو درمیاوردم. یه دفعه پلیس منو برای بازجویی دستگیر کرد. ولی بعد که فهمیدن غیر از خودم خطری برای کسی ندارم آزادم کردن. شغل ششم توی ارتش بود تو قسمت حسابداری، چون حساب کتابم خوب بود. مثلا باید حساب میکردم که ارتش چندتا خودکار لازم داره. یه روز گشت امنیتی اومد و از من پرسید که عضو گروهی هستم یا نه؟! بهشون گفتم قبلا عضو کلوب طرفدارای کتابای علمی تخیلی بودم. گفتن مشکلی نداره ولی نمیدونم چرا مرخصم کردن! خوشبختانه یادم رفت بهشون بگم قبلا توی مدرسه عضو گروه سرود بودم. تو عضو گروه سرود بودی؟
تاحالا کلاغ یا پرنده ای تو این مایه ها بهت حمله کرده؟ وقتی نه سالم بود تو راه مدرسه یه کلاغ بهم حمله کرد. سرم سه تا بخیه خورد. حالا دیگه فصل مهاجرت کلاغ ها که میشه کلاه ایمنی میذارم سرم. بالاشم عکس یه جفت چشم میکشم. وقتی کلاه ایمنی سرمه مردم بهم میخندن! البته نمیدونم برای چی؟! به نظرم آدم خوشبختی هستی و فک کنم بوی میگو میدی چون میدونم تو استرالیا میگو زیاده. تند خونی بلدی؟ من یاد گرفتم که دو صفحه رو همزمان بخونم هر چشم برای یه صفحه. دیگه سرتو درد نمیارم گرچه هنوز از شغل هفتمم که کار توی یه شرکت بادکنک سازیه برات نگفتم. زود جواب نامه رو بده. دوست تو، مکس هارو ویتس. لطفا تو هم یه عکس فوری بگیر بفرست، راستی به خاطر شکلاتتم ممنون. خوشحالم که تو هم به اندازه من شکلات دوست داری. تاحالا شیرموز با کاکائو نخوردم ولی تو این هفته سعی میکنم بخورم. بازم راستی! تاحالا بادکنک بازی نکردم...
----------------------------
مکس عزیز خیلی خوشحالم که جواب نامه امو دادی. فکر کنم پدر و مادرم از تو خوششون نمیاد، برای همین از این به بعد نامه هات رو برای همسایمون یعنی لن هیسلا پست کن. اون یه پیرمرد که پا نداره. پاهاشو تو جنگ جهانی از دست داده چون ژاپنی ها اسیرش کرده بودن و اون رو بالای یه عالمه پیرانو آویزون کرده بودن. پیرانو یه جور ماهیه که دندون داره. اون میترسه بیاد بیرون، یه جور بیماریه که بهش میگن ترس از فضاهای باز. برای همین هفته ای پنجاه سنت به من میده که نامه هاشو براش بیارم. میدونی چیه؟ دارم پولام رو جمع میکنم که یه قصر بخرم و با یه مرد خیلی پول دار ازدواج کنم.
ببینم تو شهر شما از عروسکای نابلت میفروشن؟ نابلت مورد علاقه ی من نابلته از خود راضیه. راستی تو نامت نوشته بودی که هیچ دوستی نداری. منم مثله تو هیچ دوستی ندارم. دیروز تو مدرسه برنی کلیفورت ساندویچم رو ازم گرفت و بهم گفت صورت خال خالی. به خاطر خال مادرزادیم. کاش میتونستم مثله چسب برش دارم. بعدشم چون لباسم دکمه نداشت بهم خندید، آخه کاکولی دکمه هامو کنده بود. مامانم هم به خاطر اینکه چشماش ضعیفه نمیتونه سوزن نخ کنه. برای همین به جای دکمه بهش گیره زده بود. وقتی رفتم خونه تو جا مخفی خودم قایم شدم و تا موقع شام نیومدم بیرون. بقیه بچه ها هم مدل موهامو مسخره میکنن. آخه بابام موهامو کوتاه میکنه. چون مامان میگه سلمونیا موی آدمو میبرن میفروشن به چینیا تا اونا باهاشون بالش درست کنن. معلممون میگه من بایست بیشتر بخندم به مامانم گفتم و اونم یه لبخند گنده برام کشید. فک کنم خانوم معلم دیگه از من خوشش نمیاد. دیگه نمیتونم بنویسم. اشکام داره ناممو خیس میکنه، دوست استرالیایی تو مری دیزی دینکل. راستی تاحالا کسی اذیتت کرده؟ میتونی کمکم کنی؟ یه راستی دیگه، من تاحالا عضو گروه سرود نبودم ولی بشقاب پرنده و اون ساندویچ شکلاتی که گفتی رو خیلی دوست دارم امتحان کنم. در ضمن برات یه سری شکلات، یه توپ مخملی که خودم درست کردم و یه کیک نارگیلی که قرار بود برای ناهار بخورمش رو فرستادم...
----------------------------
مری دیزل دینکله عزیز. به خاطر نامه و شکلاتتو کیک نارگیلیتو توپ مخملیت ممنون. شکلاتت خورد شده بود برای همین تیکه هاشو آب کردم و با شیر و بستنی قاطی کردم، الانم دارم میخورمش. بعد از کلی فکر کردن یه راهی برای حل مشکل اذیت شدنت پیدا کردم. به اون پسره بگو که جنس اون خال مادرزادیت از شکلاته. به همین خاطر وقتی رفتی بهشت این تویی که میشی مسئول تمام شکلاتا. البته این حرف دروغه. من از دروغ خوشم نمیاد. ولی به نظرم این دروغ مصلحتیه! کاش من میتونستم مسئول تمام شکلاتا باشم. البته نمیتونم چون...
یه همسایه دارم به اسم خانوم آی وی. هم سن و سال خودمه. زیاد حرف نمیزنه ولی شبای یکشنبه برام سوپ های خوشمزه درست میکنه. اون چشماش خیلی ضعیفه بعضی وقتا موی سرش هم تو سوپ پیدا میکنم. البته بهش نمیگم چون دکتر برنارد هازل هاف میگه این کار بی ادبیه. این لیست چیزایی که من توی شبا میخورم. دوشنبه کوکوی سیب زمینی، سه شنبه رشته چینی، چهارشنبه استیک ماهی، پنج شنبه دلمه پنیر، جمعه ها هم ناگت مرغ با مرغ واقعی، شبای یک شنبه هم خودم غذای مخصوص برای خودم درست میکنم. هفته پیش ساندویچ اسپاگتی و همبرگر اختراع کردم. دستور پخت غذا مثه معادله های ریاضی میمونه. دکتر برنارد میگه هیچ وقت وزنم نباید بیشتر از یخچالم بشه و اینکه هیچوقت لقمه ای بزرگتر از کلم ور ندارم. یه بار یه هندونه رو که از کلم بزرگتر بود خوردم! البته همشو یه جا نخوردم. تو پیشنهادی برای کم کردن وزن نداری بهم بدی؟ اون جلسات اصلاح الگوی تغذیه که دارم به نظر میرسه تاثیری نداره. فقط باعث اضطرابم میشه. کاش یه فرشته برای چاقالوا بود. یه فرشته که میومد و با یه سرنگ هر چی چربی داشتی میمکید و میبرد.
آی وی میگه چشمش فقط یه کم ضعیفه ولی من فکر کنم چشماش خیلی ضعیفه! اونم باید مثه آدمای نابینا عصای سفید دستش بگیره. تازه میتونه ته عصاشم تیز کنه و آشغالا رو هم جمع کنه. شاید یه نامه به شهردار فرستادم و این طرحمو بهش دادم. حتما خیلی تحت تاثیر قرار میگیره. آی وی میگه نیازی به عصا نداره چون حس بویایی خیلی قوی ای داره. خودش میگه میتونه منو با چشم بسته پیدا کنه. بهم میگه من بوی شیرین بیان و کتابای قدیمی رو میدم. به نظرم خودش بوی شربت سینه و حنا میده. تاحالا این رو بهش نگفتم چون دکتر برنارد بهم گفته این کارم بی ادبیه.
خیلی از مردم فکر میکنن من بی ملاحظه و بی ادب هستم. من که نمیفهمم چرا صداقت داشتن به معنیه بی ادبیه. شاید برای همینه که من هیچ دوستی ندارم. البته غیر از تو! داشتن یه دوست واقعی یکی از سه تا هدف تو زندگیم بوده. دو تا آرزوی دیگه ام هم داشتن تمام عروسک های نابلت و یه انباره پر از شکلاته. دکتر برنارد میگه هدف داشتن چیز خوبیه ولی نه هدف های مسخره ای مثله مال من. الان دیگه نمیدونم چی باید بهت بگم. لطفا زود جواب بده. دوست از راه دور تو مکس هارو ویتس. راستی نگران نخندیدنت نباش. منم خیلی کم پیش میاد که بخندم ولی این به این معنی نیست که اصلا نمیخندم چون تو مغزم میخندم. در ضمن یه بشقاب پرنده با یه بسته شکلات تخته ای برات فرستادم که شکلاتا رو باید با نوشابه بخوری یه عکس لاک پشتم از مجله جغرافیم برات فرستادم. راستی هیچ میدونستی لاک پشتا وقتی از تخم درمیان بدون کمک کسی بزرگ میشن؟
----------------------------
مکس عزیز وقتی به برنی کلیفورت گفتم که تو بهشت مسئول تموم شکلاتا من میشم و به اونم هیچی نمیدم گریه کرد. در ضمن یه کار دیگه هم کردم. ساندویچشو کثیف کردم. نصیحتت خیلی خوب بود و من الان کار نامه و روزنامه رسونی میکنم تا بتونم راحت تر بیام و تورو ببینم. ناراحت شدم که فهمیدم تو اضافه وزن داری. مامانم میگه منم چاقمو وقتی بزرگتر بشم شبیه چاقاله بادوم میشم که فک کنم یه جور میوه است. شاید باید هر روز چیزایی بخوری که با حرف اون روز شروع میشه! مثلا دوشنبه ها میتونی فقط دوغ یا دلمه یا دیزی بخوری.
مامانم برای تولدم یه کیک درست کرد و بابامم یه دوربین بهم هدیه داد. امیدوارم از عکسایی که برات فرستادم خوشت بیاد. عکس اول مال کاکولیه، عکس بعدی خودمم که طبق حرف تو شکلات رو با نوشابه خوردم. بعدی لنه اون هنوز سعی میکنه وارد فضای باز بشه و به ترسش غلبه کنه. عکس بعدی بابامه تو کلبش، راستی یه بارم از مامانم وقتی که خواب بود و دستکش های ترک سیگارشو دستش کرده بود عکس گرفتم. عکس بعدی وقتیه که فنر توی موهام گیر کرده بود و بعدی هم مال وقتیه که سونی استخونای زنشو از توی خاک درآورده بود و اینم یه عکس از اون یکی همسایمونه. اسمش دیمین پاپی داپلوسه. اون یونانیه و بوی مایع ظرفشویی لیمویی میده. پوستش هم مثله پشت قاشق صافه. مامان میگه اون عقب افتاده است و لکنت زبون داره و حتی اسم فامیلیشو نمیتونه بگه. میگه باید بزنی پس کلش تا حرف از دهنش بیاد بیرون...
----------------------------
مری عزیز یه چیزی هست که باید بهت بگم و اینکه چرا خیلی وقته برات نامه نفرستادم. هربار نامه تو به دستم رسید یه حمله عصبی شدید بهم دست داد برای اینکه این اواخر وقتی توی کلینیک روان و اعصاب بودم دکترا تشخیص دادن که من یه بیماری جدید به اسم سندرم نمیدونم چی مبتلا هستم که یه جور اختلال عصبی خیلی شدیده. خودم اسمشو خلاصه کردم و گذاشتم "آسپی". حالا میخوام یه سری از عوارض بیماریه آسپی رو بهت بگم. شماره یک: دنیا در نظر من خیلی پر هرج و مرج و گیج کنندس چون ذهن من خیلی منطقی و مطلق فکر میکنه. دو: توی فهمیدن حالات چهره مردم مشکل دارم. فهمیدم حالت چهره آی وی به خاطر چروکای صورتشو ابروهای قلابیش سخته. سه: دست خطم بده. خیلی حساسم، دست و پا چلفتی امو خیلی زود هول میکنم. چهار: مسئله حل کردن رو خیلی دوست دارم. آی وی میگه این ویژگی خوبیه. و بالاخره شماره پنج: توی ابراز احساسات مشکل دارم. دکتر برنارد هازل هاف میگه مغز من معیوبه ولی یه روز راه درمانی برای این ناتوانی من پیدا میشه. وقتی این حرفو میزنه ناراحت میشم. به نظر خودم نه ناتوانی دارم نه معیوبمو نه نیاز به درمان دارم. من از حالت آسپی خودم راضی ام. مثه اینکه بخوان رنگ چشمامو عوض کنن. فقط دوست دارم یه چیزو تغییر بدم. دوست داشتم عین آدم گریه کنم! هی زور میزنم و فشار میدم ولی هیچ اشکی در نمیاد. وقتی پیاز خورد میکنم گریه میکنم ولی میگن این حساب نیست.
بگذریم... از کلمه کام کوات خوشت میاد؟ اسم یه جور میوه است. پنج کلمه محبوب من: مرحم، زنبور، خربزه، موز و شقایق. خودمم یه سری کلمه جدید اختراع کردم. منگیجه، مال وقتیه که آدم خیلی منگ و گیجه. خارف، یعنی یه چیزی بین خاک و برف. لهونه، یعنی اون چیزای له شده ایی که ته کیسه خرید پیدا میکنی. این کلمات رو برای فرهنگستان زبان بیکاری فرستادمو ازشون خواستم کلمات منو وارد زبان کنن. ولی جوابی بهم ندادن. الان دیگه باید برم سر جلسه ی اصلاح الگوی تغذیه. یه زنی اونجا هست که هر دفعه میبینمش منگیجه میگیرم. آخه هی زل میزنه به من. منم برای همین امشب تصمیم گرفتم زیر بغلم پیاز بمالم که حالشو به هم بزنم. دوست از راه دور تو مکس. راستی چند بسته شکلات مورچه ای هم برات فرستادم. در ضمن از آخرین باری که برات نامه نوشتم چیز زیادی تغییر نکرده غیر از اتهام قتلم و برنده شدن تو قرعه کشی و مرگ آی وی...
----------------------------
مکس عزیز من چقدر احمق بودم! پس اندازم رو برای یه چیز بی معنی خرج کردم(عمل زیبایی) درحالیکه باهاش میتونستم بیام و تو رو ببینم. میدونم صحبت از ازدواج تو رو ناراحت میکنه پس دربارش نمینویسم فقط میتونم این رو بگم که ازدواج به من یکی نیومده! امیدوارم تو حالت خوب باشه و از شکلات سیگاری هایی که برات فرستادم لذت ببری. دوستدار تو مری...
----------------------------
مکس عزیز اولین نسخه از کتابم درباره ی اختلالات روانی تو رو با افتخار تقدیمت میکنم و امیدوارم که یه روز بتونیم درمانش کنیم و از همه هیجان انگیزتر اینه که تا یه هفته دیگه خودم میام پیشت تا این موفقیت رو جشن بگیریم. در ضمن میخوام نصف حق چاپ رو به تو بدم. دوستدار تو مری. راستی داشت یادم میرفت چند تا شکلات بادومی سوئیسی هم برات فرستادم مطمئنم خوشت میاد...
----------------------------
مری عزیز در حال حاضر نمیتونم به خوبی احساساتم رو برات بیان کنم برای همین احساساتی رو که دارم به ترتیب شدتشون برات مینویسم. ضربه روحی، منگوجگی، خیانت، معذب بودن، نا امیدی و خفگی. این آخری زیاد به احساسات مربوط نمیشه ولی گفتم بهتره اینم بدونی.(این نامه فرستاده نشد و به جاش مکس حرف M رو از ماشین تایپ کند و براش مری فرستاد.)
----------------------------
(حروف M چون کنده شده تایپ نمیشوند) مری عزیز روز دوشنبه شمردم بیست و هفت نفر توی خیابون ته سیگار انداختن. میخوام پیشنهاد بدم جریمه ی ریختن زباله تو اماکن عمومی رو تا یک میلیون دلار افزایش بدن تا بشه با این مسئله مقابله کرد و خیلی دلم برات ت...(جوهر تمام میشود...)
----------------------------
مری عزیز به نشانه بخشش تمام کلکسیون عروسکای نابلتم رو برات فرستادم. وقتی کتابت رسید دستم تمام احساسات درونیم مثه ماشین لباس شویی توی مغزم بالا و پایین شد. اونقدر برام دردناک بود که یاد زمانی افتادم که به طور اتفاقی لبام رو منگنه کردم. وقتی بچه بودم میخواستم هر کاره ای بشم غیر از اینی که هستم. دکتر برنارد هازل هاف میگه اگه من توی یه جزیره ی متروکه بودم فقط کافی بود با خودم کنار بیام، چون من بودم و نارگیلا. گفت باید خودم رو با تمام اشکالاتی که داشتم قبول میکردم. انتخاب این اشکالاتم با ما نیست چون که این اشکالات بخشی از خود ما هستن که باید باهاشون زندگی کنیم ولی میتونیم دوستای خودمون رو انتخاب کنیم و من خوشحالم که تو رو انتخاب کردم. دکتر برنارد هازل هاف یه چیز دیگه هم گفت اینکه زندگی هر آدمی مثه یه پیاده روی خیلی طولانیه. بعضیاشون دست انداز نداره بعضیاشونم مثه مال من استخون و پوست موز و چاله چوله و اینا داره. پیاده روی تو هم مثه ماله منه و احتمالا پر از چاله چوله است. امیدوارم یه روزی پیاده روهای ما به هم برسه و بتونیم یه لیوان شیر موز با هم بخوریم. تو بهترین دوست منی، تو تنها دوست منی. دوست نامه ای تو مکس هارو ویتس. راستی جدیدا یه کار عالی توی یه شرکت آمارگیری پیدا کردم. کارم اینه که چیزای مختلف رو میخورم و جلوشون علامت میزنم...
